หมาป่ากับกระต่าย | ผี 1(อูซอบ)

ฮยองซบมองอย่างชั่งใจแล้วเอามือไปจับ สิ่งที่ตุงดันอยู่

"เฮ้ย ทำไร !?" คนตัวใหญ่กว่าร้องลั่น เมื่อมือขาวๆกำแก่นเขาจนเต็มมือ

"มันแข็ง" ฮยองซอบว่า

"เออรู้ ปล่อยไปเดี๋ยวมันก็หาย"

"อูจินมีอารมณ์"

"รู้ แต่ปล่อยก่อนได้มั้ย เดี๋ยวมันก็หาย" ไอ้คุณหมอมึงเรียนถึงปีสองแล้วนะโว้ย ควรรู้มั้ยว่าทำแบบนี้มันจะเป็นยังไง

ฮยองซอบขยับมือลูบมันเล่น

"อย่าทำแบบนี้ดิ รู้มั้ยมันจะเป็นยังไงถ้าจูดี้ยังไม่หยุด"

"เป็นไร" เจ้ากระต่ายมองอย่างสงสัย

ยิ่งทำให้อูจินต้องสงบอารมณ์ตัวเอง แม่มึง คิดซะว่าคนตรงหน้าคือเด็ก มึงต้องไม่เอาเด็ก

"อูจิน มันกระตุกด้วย ~~~" ฮยองซอบว่าอย่างร่าเริง

อูจินตัดสินใจจับแขนฮยองซอบไว้เหนือหัวแล้วขึ้นคร่อม

"เค้าบอกให้จูดี้หยุดแล้วนะ"

"อูจิน จะ จะทำไรเรา"

"คิดว่าไงละ" เจ้าเขี้ยวยกยิ้มมุมปากแล้วโน้มหน้าลงไปฮยองซอบหลับตาแน่น ปากหนากับปากเรียวกระกบกันไม่มีการลุกล้ำ อูจินแค่เตะปากค้างไว้อน่างนั้น เพราะหมาป่าอยากให้เหยื่อตายใจ

ฮยองซอบอ้าปากขึ้นโกยลมเข้าปอดทำให้อูจินมีจังหวะ แทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโผลงปากหวาน รสชาติสตอเบอรี่มิ้นยาสีฟันที่ฮยองซอบใช้ตีรวนกับเป็ปเปอร์มิ้น ที่เขาเอาของพ่ออีกคนมาใช้

ฮยองซอบหลับตาแน่น ไม่หุบปากไม่ผลักใส จากจูบเนิบนาบแปลเป็นจูบแบบเร้าร้อน อูจิน จับฮยองซอบขึ้นนั่งตัก มือข้างนึงจับท้ายทอยอีกคน อีกข้างรั้งหลังไว้ อูจินดูดปากว่าที่คุณหมอจนบวมเจ่อไปหมด

ฮยองซอบกำเสื้อตรงไหล่อีกคนแน่น มันทั้ง หวานและรุนแรงในเวลาเดียวกันแบบนี้คนตัวเล็กก็รับไม่ไหวนะ

"อื่อ !" ฮยองซอบร้องประท้วงเมื่อกำลังจะขาดอากาศ อูจินเลยต้องผล่ะออกอย่างหน้าเสียดาย แต่ก็ยังไม่วายลงไปเล่นกับซอกคอขาวของเจ้ากระต่ายน้อย

"เคยเอากับใครมั้ย" อูจินถาม

"ไม่ ไม่เคย" ฮยองซอบตอบกลับ

"พร้อมจะให้เค้ามั้ย" อูจินเงยหน้าออกมาจากคอขาวแล้วถามอีกคน

"อูจินขอเรางั้นหรอ"

"ครั้งแรกสำหรับทุกคนสำคัญเสมอ เค้าถามเพราะไม่อยากให้จูดี้ต้องมาเสียใจทีหลัง"

"แล้วอูจินจะไม่เสียใจหรอ"

"ไม่หรอก เค้าแคร์จูดี้มาก ไม่อยากทำให้ผิดหวัง แค่นี้ก็พอแล้ว"

"ถ้าเราขออะไรอูจินจะทำให้เรามั้ย ?"

"ถ้าทำได้จะทำ"

"ทำให้เรามีความสุขที" ฮยองซอบยิ้มเขินคางชิดอก

"แน่ใจ ?"

"อือ เราคิดว่า เราก็ชอบคนที่คอยมาแอบดูเราที่คณะ ได้สองสามเดือนเหมือนกัน"

"รู้ ?"

"รู้สิรถใหญ่เท่าบ้านนี้มีคนเดียวเท่านั้นแหละ"

"แล้วทำไมทำเป็นไม่รู้จัก"

"อยากรู้ว่าอูจิน ชอบเราจริงๆมั้ย"

"วันเดียวเชื่อไม่ได้หรอกนะ"

"ใช่ตอนนี้เราก็ไม่เชื่อหรอก"

"แล้ว ?"

"ไม่รู้สิ คงเหมือนอูจินมั้งที่ตอบคำถามเราไม่ได้"

"ย้อนหรอหือ"

"ฮ่าาา อูจินนน จักจี้ !"

"ถ้าเจ็บบอกนะ จะหยุด"

"อื่อ"

พอได้ยินคำอณุญาติ อูจินก็จับกระต่ายน้อยแก้ผ้าทันที ปรนเปรอร่างเล็กจนดิ้นเร้าๆ

เมื่อพร้อมหมายถึงเขาอ่ะนะพร้อมก็จับแก่นแข็งยัดเข้าไปในรูเล็ก

ฮยองซอบร้องไห้จ้า ออกมาจนต้องปลอบกันอยู่สักพักแล้วค่อยต่อ

เสียงครางระงมไปทั่วห้อง สัมผัสแปลกใหม่ที่เสียวจนสมองโล่งทำให้คนตัวเล็ก แตกแล้วแตกอีกจนเลอะที่นอนไปหมด

"อีกรอบนะ" คำขออีกรอบออกมาจากปากอูจินอีกครั้งตีสี่จะตีห้าเข้าไปแล้ว กระต่ายน้อยเหนื่อยจนเหงื่ออาบตัวแดงไปหมด ทั้งแดงเองและแดงจากอีกคนทำเป็นจ้ำๆ

อูจินกับฮยองซอบปล่อยน้ำออกมาครั้งสุดท้าย ทั้งคู่นอนแผ่ลงบนเตียง เจ้ากระต่ายปรือตาเพราะความเพรียและง่วง

และไม่นานก็เข้าสู่นิทรา อูจิน จับอีกคนเข้ามาในอ้อมกอดแล้วรัดไว้เหมือนกลัวหาย เขาไม่เคยชอบใครมากขนาดนี้ตั้งแต่เลิกกับ แฟนเก่าไป ....

อูจินกดจูบลงไปบนผมชุ่มเหงื่อของอีกคน

"ชอบนะ"